Son yılların en dikkat çekici ve duygusal hikayelerinden biri, bir babanın kaybettiği oğluna duyduğu derin özlemi ve travmasını gözler önüne seriyor. İstanbul'un gözde semtlerinden birinde yaşayan ve ismi bilinmeyen bir baba, oğlu için verdiği mücadelenin ayrıntılarını paylaştı. “Doktora gitti, gelecek diyorum” sözleriyle kulakları tırmalayan acısı, aynı zamanda gizemli bir umudu da barındırıyor. Bu sıradışı hikaye, sadece bir kaybı değil, aynı zamanda sevgi, dayanıklılık ve umut temalarının derinliğini keşfetmemizi sağlıyor.
İstanbul'un kalabalık sokaklarında beliren bu baba, kaybettiği oğlunun hatırasını yaşatmak için elinden geleni yapıyor. Birçok insanın hayatındaki en derin yaralardan biri olan çocuk kaybı, onun için sanki ikinci bir doğumla sonuçlandı. Oğlunun ardından yaşadığı karmaşık duygular, onun yeni bir yaşam mücadelesine girmesine neden oldu. Fakat derin acısı altında, oğluna dair büyük bir sır taşıdığı anlaşıldı.
Baba, oğlu vefat ettikten sonra sürekli hatırası ile yaşıyor. Her gün, günlük rutininde oğlunun en sevdiği yerleri ziyaret ediyor, onunla geçirdiği anları tazeliyor. Ancak içsel olarak sık sık “O bana söz verdi, doktora gitti, dönecek” diyerek kendisini teselli ediyor. Bu sözlerin ardında yatan gerçeği merak eden birçok insan, babanın yaşadığı derin duygularla birlikte; bu hayalini sorguluyor. Oğlunun kaybıyla birlikte, bir zamanlar neşeli olan yaşamı, şimdilerde hüzün ve umutsuzluk içinde sürükleniyor. Yine de bu baba, mücadele peşinde, umudunu tüm hızıyla yenilemekte kararlı.
Babaların yaşadığı acıdan pek çoğu haberdar değildir. Kimi zaman toplum bu acıyı görmezden gelirken, bazıları ise destek olmaya çalışır. Ancak bu baba, yaşadığı sıkıntıları gözler önüne sererek, hem kendisinin hem de yaşadığı sürecin farkındalığını artırmak istiyor. Oğlunun yaşadığı iddia edilen “elbette gidecek ama dönecek” düşüncesi, onun ruh halini yansıtıyor. Oğlunun hastaneye gitmesi düşündüğü kadar sıradan bir durum değil. Aksine, ölümün ve yaşamın arasında kalmış bir baba olarak varoluşunu kanıtlıyor.
Baba, zaman zaman uykuya dalamıyor, sıkça uyandığında aklında oğlu var. Vakit kaybetmemek için, sürekli araştırmalar yaparak çocuğunun tekrar hayata dönmesi için çareler arıyor. Her ne kadar kaybettiğimiz birini geri getiremeyeceğimiz gerçeği üzerine çökse de, bazen umudun gerçek hayatta yaratabileceği etkiye inanmak zorundayız. Oğlunun yeniden hayata dönmesini hayal ederken, onun hatıralarını canlı tutarak mücadele ediyor. “Benim için hâlâ buradadır,” dediği oğlu, aslında geçirdiği her anında bir tür ilham kaynağına dönüşüyor.
Bir babanın kaybettiği evladına duyduğu özlem, her tanıdığı arasında yankı buluyor. Birçok insan, yaşadığı bu acıyı anlamakta zorlanırken, bu baba, toplumu bir bütün olarak etkileyen kayıpların yalnız kişinin kendi hissiyatı değil, aynı zamanda aile, arkadaş ve çevre ile birlikte daha derin bir travma oluşturduğunu anlatmaya çalışıyor. Kendisi gibi birçok baba, yaşadığı kayıpları ve oğlu için verilen mücadeleyi dikkat çekici bir şekilde anlatmakta.
Sonuç olarak, bu baba sadece kendi hikayesini değil, tüm toplumdaki kayıpların izini sürerek eskiye dair derin bir inanç sergiliyor. “Doktora gitti, gelecek” kelimelerini telaffuz ederek günümüzde daha fazla dayanışmaya ve umuda ihtiyaç duyduğumuzu vurguluyor. Bu hikaye, tüm babalara derin bir çağrıda bulunarak, sevdikleri için tekrar hayata bağlanmak ve umut etmek gerektiğini gösteriyor.
Acılı bir baba olarak, kaybettiği evladını yaşatmak için gösterdiği çaba ve duygu yoğunluğu, aslında hayatta kalmak için verilen bir mücadele. Bu hikaye, yaşamın ne kadar büyük bir değer taşıdığını, sevdiklerimizin hatıralarını koruma ve onları yaşatma arzusunun asla unutulmaması gerektiğini gözler önüne seriyor. Kayıplarımız karşısında umudun asla sönmemesi gerektiği bilinciyle, belki de toplumumuz üzerindeki acıların hafiflemesi için bir adım atmalıyız.
